چرا اثر انگشت داریم؟ ممکن است شنیده باشید که هیچ دو اثر انگشتی شبیه هم نیستند، حتی اگر دو قلو های همسان هم باشند اثر انشگت آنان با هم متفاوت است. این به این دلیل است که برجستگی‌های مشخصه‌ای که در انگشتان دست و پاهای ما یافت می‌شود، نتیجه طبیعت و پرورش است.
محیط داخل رحم سبب بیش از 100 تغییر کوچک است که در اثر انگشتان بدن انسان یافت می شود. این به اصطلاح ریزه کاری ها شامل پل های بین برجستگی ها یا پایان ناگهانی یکی هستند و تحت تأثیر چیز هایی مانند چگالی مایع آمنیوتیک که در داخل رحم فرو می ریزد هستند.
از سوی دیگر، دانشمندان شکل کلی اثر انگشت را که معمولاً به عنوان حلقه یا قوس طبقه بندی می شود به ژنتیک نسبت می دهند. و این بدان معنا است که ما برای داشتن آن ها تکامل یافته ایم.
تکامل اثر انگشت
مطالعه ای که سال گذشته در Cell Press منتشر شد، DNA بیش از 23000 نفر را اسکن کرد و نشان داد که بیش از 40 منطقه مختلف در ژنوم (به فرانسوی: génome یا ژنگان انسان، همه ی ماده ی ژنتیکی یک موجود زنده است که در اصل محتوای ژنتیکی یافته آن فرد؛ شامل DNA هسته و میتوکندری است.) با الگوهای اثر انگشت مرتبط هستند. با کمال تعجب، متوجه شدن که یکی از مهم ترین مناطق مسئول تنظیم رشد کل اندام است.
این سؤال پیش می‌آید: چرا ما در وهله اول تکامل یافتیم تا اثر انگشت را داشته باشیم؟
برای مدت طولانی، دو مکتب فکری وجود داشت: برخی از دانشمندان معتقد بودند که شیار های اثر انگشت حس لامسه ما را بهبود می بخشد. دیگران استدلال می کردند که آن ها به ما اجازه می دهند سطوح را بهتر در دست بگیریم.
فواید اثر انگشت
در سال 2009، تیمی از محققان به فیزیک روی آوردند تا ثابت کنند که اولین نظریه درست است. پس از مالش انگشت مصنوعی روی سطح طرح‌دار و توجه به فرکانس‌های ارتعاش آن، تیم تحقیقاتی گزارش داد که ارتعاشات خاصی 100 برابر قوی‌تر از ارتعاش‌هایی هستند که توسط نوک انگشت صاف ایجاد می‌شوند.
البته، نظریه دومی نیز به نظر منطقی می‌رسد برآمدگی‌ها سطح بیشتری را روی سر انگشتان ایجاد می‌کنند، دقیقاً مانند آج‌های لاستیک که مانع از سر خوردن ماشین شما از جاده می‌شوند.
در ادامه بخوانید: فناوری جدید در حوزه پزشکی mRNA چیست؟
اما پژوهشگرانی که در سال 2009 در پژوهش دیگری که در مجله زیست شناسی تجربی منتشر شد، با این موضوع مخالفت کردند. آن ها دریافتند که در مقایسه با پوست کاملاً صاف، وجود این الگوها در واقع سطح تماس را تا یک سوم کاهش می دهد.
خیس شدن و عرق کردن پوست
اخیراً محققان مطالعه دیگری در توانایی نوک انگشتان در تنظیم رطوبت را بررسی کرده است. به خوبی مستند شده است که انگشتان بدن انسان تراکم غدد عرق بیشتری نسبت به هر جای دیگری دارد، بنابراین تیم محققان با لیزر شش داوطلب را که سطح شیشه را لمس می‌کردند، نگاه کردند تا علت آن را بفهمند.
آن ها دریافتند که هنگام تماس با سطوح صاف، منافذ عرق با اطمینان از اینکه پوست به اندازه کافی هیدراته شده است، چسبندگی ما را تقویت می کند. با این حال، زمانی که شما به سطحی چنگ می زنید و برای این که به اندازه کافی قوی باشد، این منافذ به طور موثری شروع به تولید عرق می کنند تا دست شما نسبت به سطح چسبندگی بهتری را داشته باشد.
به همین ترتیب، محققان می‌گویند، هنگام لمس سطحی که از قبل خیلی مرطوب و شاید کمی لغزنده است، شیارها آب اضافی را به سمت نوک انگشتان هدایت می‌کنند و دستان شما یا لیز می خورد یا دور می‌شوند.
منبع خبر: discovermagazine
